5 τιι?? too

Ήρθε και η σειρά μου να γράψω πέντε πραγματάκια για τον εαυτό μου, μετά από πάσα του φίλου brokenlink. *

Χμμμμ ας αρχίσουμε:

1. Λατρεύω πολύ τις μηχανές. Σούζες ακόμα δεν κάνω μη φοβάστε. Είμαι πιλοτάκι!!
Δεν ξέρω από που προϋπήρχε αυτό το μικρόβιο στο αίμα μου (πιθανότητα κληρονομικά από τον πατέρα μου αν και εκείνος δεν το παραδέχεται..)αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα ένοιωθα διαφορετικά πάνω σε μία μηχανή. Ένοιωθα ελεύθερη, κυρίαρχη του τώρα και του εαυτού μου, και πάνω από όλα λατρεύω αυτή την αίσθηση του αέρα που συνδέεται με τη μηχανή. Δεν μπορώ να σας το περιγράψω όπως ακριβώς του αρμόζει, αλλά πίστεψτε με δεν θα άλλαζα αυτή την αίσθηση αισιοδοξίας, ευφορίας που μου δίνει η μηχανή με τίποτα.

2. Σαν άνθρωπος είμαι πολύ ναζιάρα και παραπονιάρα. Η μητέρα μου με φωνάζει "γατί", (κάτι θα ξέρει). Ξέρω να ξεσηκώνω και να τραβάω την προσοχή του άλλου με τον δικό μου χαρακτηριστικό τρόπο.. Ζητάω την προσοχή του άλλου, την φροντίδα του, όπως και παραπονιέμαι όταν δεν τα έχω, και θυμώνω. Ο πρώτος άνθρωπος που θύμωσα μαζί του ήταν ο γυναικολόγος της μητέρας μου που με έβγαλε στον κόσμο με το ζόρι, καθώς εγώ είχα σφηνωθεί στην κοιλιά της και δεν ήθελα με τίποτα να βγω.. Του το χρωστάω.. αν τον δείτε να του το πείτε.

3. Λατρεύω τον χορό, την ποίηση, την τέχνη, την φωτογραφία. Σε όλα αυτά συμμετέχω, είτε ενεργά είτε ως θεατής. Πειραματίζομαι συνέχεια με το τι θέλω και το τι μπορώ να καταφέρω. Λατρεύω το διάβασμα, και πάντα θα βρεις μέσα στην τσάντα μου και ένα βιβλίο (μπορεί και δυο, τώρα τελευταία το έχω παρακάνει).

4.Είμαι άνθρωπος που καταθέτει σε κάθε σχέση του (φιλική, ερωτική, επαγγελματική) πάνω από όλα ψυχή. Και σαν αποτέλεσμα πληγώνομαι συχνά. Τίποτα δεν παίρνω στη ζωή μου στα αστεία και ζητάω τουλάχιστον να κάνουν και οι άλλοι το ίδιο σε μένα. Κάτι που είναι λίγο απίθανο στις μέρες μας. Δίνω πάντα περισσότερα από όσα μου δίνουν και στο τέλος αναρωτιέμαι αν άξιζε τον κόπο. Μα πάλι από την αρχή το ίδιο λάθος κάνω..και τις ίδιες ερωτήσεις στον εαυτό μου. Ένας φαύλος κύκλος!

5.Και πιο σημαντικό για όλα στη ζωή μου. ΛΑΤΡΕΥΩ την οικογενειά μου. Δεν ξέρω αν μπορείτε να το καταλάβετε ή αν σας φαίνεται υπερβολικό. Αλλά μπροστά στην δική τους ευτυχία μπορώ να θυσιάσω τα πάντα. Έχω έναν πατέρα πολύ επιρρεπή στα ατυχήματα, μία μητέρα όπου όλες οι μανάδες του κόσμου δεν μπορούν να την φτάσουν (έχει γενέθλια σήμερα: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ) και δυο μικρότερες αδερφές.

Τρελαίνομαι στην ιδέα ότι μπορεί να κλείσω τα μάτια μου και όταν τα ξανανοιξω να μην υπάρχουν. Και πασχίζω πάντα κάθε λεπτό μου κοντά τους να τους δείχνω με όλη την ένταση που έχει η ψυχή μου πόσο τους αγαπώ. Θα ήθελα και στη σχέση μου να είμαι έτσι, αλλά όπως λένε δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στη ζωή.. Και έτσι ακόμα περιμένω..

ΥΓ. Ζ. είναι η σειρά σου για την πάσα. Περιμένω!