Κυριακή μέρα απολογισμού ή απλά χαλάρωσης

Όλη η βδομάδα κινήθηκε με υπερβολικούς ρυθμούς. Εδώ και λίγες μέρες έχω γίνει ασκούμενη και αντί να χαίρομαι 100% -υποφέρω. Δουλεύω 10ωρα σηκώνομαι από τις 6 το πρωί και ότι κ να κάνω το βράδυ πρέπει να κοιμηθώ γύρω στις δύο το αργότερο. Ποτέ δεν είχα στενό μου φίλο το ρολόι, και εδώ και μια βδομάδα μου έχει γίνει στενός κορσές..

Τεσ-πα όλα καλά είναι.. έτσι μου λένε τουλάχιστον. Παλεύω για μια δουλειά που την ήθελα πάντα, αν και μου κατατρώει την ψυχική ηρεμία μεθαύριο αν τα καταφέρω θα έχω ήσυχο το κεφάλι μου και θα μπορώ να κάνω οικογένεια κάτι που είναι ο προορισμός κάθε ανθρώπου μετά από καιρό.
Δουλεύω και Σάββατα.. άρα και οι βόλτες οι ρομαντικές την Παρασκευή το βράδυ έχουν και αυτές λιγοστέψει..

Χθες το τηλ δεν σταμάτησε να χτυπάει. Από το πρωί ξεκίνησε για ένα ζέσταμα απλό, το μεσημέρι -που ήθελα να διαβάσω κάτι ευχάριστο και μετά να πάω στο γκαράζ να παίξω με τη μηχανή -ήταν σε έξαρση, και συνέχισε την ίδια διαδρομή το βράδυ. Με μια Ε. να ανοιγοκλείνει το πορτάκι του κινητού να λέει στο συνομιλητή της όλη της ώρα «με συγχωρείς μισό λεπτό» και μετά «παρακαλώ;;» και να αρχίζει μια συζήτηση για διάφορα πράγματα, όπως «τι θα κάνεις το βράδυ», «με ποιους έχεις κανονίσει», «Ε. δεν είμαι καλά..», «να έρθω να σε πάρω να πάμε μια βόλτα;»
Και ο συνομιλητής μου να χάνεται, να μην τον νοιάζει που δεν τον έχω αφήσει να αρθρώσει λέξη και όλη την ώρα κανονίζω, αλλά να τρελαίνεται που τον φτύνω και να χαζοχαμογελάει.
Αλήθεια γιατί οι άντρες κολλάνε τόσο πολύ με το φτύσιμο? Είτε αυτό γίνεται ηθελημένα είτε αθέλητα ?? Τώρα θα μου πεις ότι δεν είναι όλοι το ίδιο , αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό βρίσκεται μέσα σε αυτό το καζάνι. Έτσι ώστε όταν θα έρθει η ώρα που θα σου αρέσει κάποιος να μην τολμάς να του δείξεις λίγο προσοχή με το φόβο ότι θα ξενερώσει και να αρχίσεις να κάνεις το αντίθετο.. ΦΤΥΣΙΜΟ
Και στις γυναίκες συμβαίνει αυτό –θέλω να είμαι αντικειμενική- αλλά επειδή τώρα πια στον αιώνα που ζούμε και η κουτσή Μαρία με λίγο μεϊκ-απ και μία κοντή φούστα τραβάει βλέμματα πάνω της δεν μας πολύ νοιάζει.. Με αφορμή με αυτό το σκηνικό ρώτησα δυο τρεις φίλες αν τρελαίνονται για φτύσιμο από το σύντροφο τους και μου είπαν όλες ναι.. τους αρέσει να πασχίζουν για να κερδίσουν την προσοχή τους. Μαζοχισμός μου ακούγεται. Ποτέ δεν ήμουν έτσι.. προσοχή δόξα το Θεό από άντρες είχα πάντα.. λίγο η τρέλα που κουβαλάω λίγο το κάτι το προστατευτικό που τους βγάζω, λίγο το σοβαρό που πρέπει να δείχνω στη δουλειά όλο και κάτι θα υπάρχει κοντά μου να με πολιορκεί. Και τώρα που κάνω απολογισμό βλέπω ότι πάντα είχα κοντά μου πολύ όμορφους άντρες είτε για φίλους είτε για συνεργάτες είτε ακόμα και σε σχέσεις. Αλλά η βλακεία μου ή το προτέρημα (όπως το πάρει κανείς ) είναι ότι έχω κάνει πολύ λίγες σχέσεις στη ζωή μου. Σχεδόν ολόκληρη τη ζωή μου την έφαγα με έναν άνθρωπο που τώρα πια μετά από την αγάπη τον εκτιμάω αφάνταστα. Μετά από αυτή τη σχέση πίστευα ότι θα έπρεπε να βρω έναν άνθρωπο «κούκλο» τουλάχιστον στα μάτια μου για να ερωτευτώ.. κι όμως δεν είναι έτσι. Η ομορφιά είναι υποκειμενική και συνήθως είναι η ψυχική ομορφιά που σε τραβάει στον άλλον. Και αυτό μου το δίδαξε η μικρή μου πείρα σε αυτούς.. (Έλα μη γελάτε)
Τους άλλους δυο ανθρώπους που είχα στη ζωή μου ως τώρα τους εκτίμησα πρώτα από όλα σαν ανθρώπους, για τον τρόπο που ζούσαν και που πάλευαν για τη ζωή τους και μετά για τον τρόπο που μου φέρθηκαν. Έχω πάρει μια δόση από το παραμύθι που ήθελα να ζήσω πάντα, και τώρα ξέρω πως είναι αυτό.. Και πιστέψτε με υπάρχει πολύ χρυσόσκονη σε αυτή τη ζωή .. Στο χέρι μας είναι..

Με αυτά και μ’ αυτά κοιτάω δεξιά μου τον καημένο τον Νες που κρύωσε.. Ξεχάστηκα και δεν ήπια το πρωινό καφεδάκι μου. Κρίμα πρέπει να φτιάξω πάλι καινούργιο. Ήρθε και η φίλη μου η Ν. να κάτσουμε και περιμένουμε την κομμώτρια να μου βάψει τα μαλλιά..