Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Η μητέρα..




Λέξη πολύτιμη στη ζωή μου, στη ζωή κάθε παιδιού, κάθε ανθρώπου.

Μητέρα.
Μητέρα..Μητέρα..
Μαμά
Η μαμά μου..

Κτητικότητα. Η μαμά μου! Η δική μου μαμά καλύτερη από όλες τις μαμάδες του κόσμου. Ο άνθρωπος μου. Ο πιο υπομονετικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Αγαθή και αθώα, θέλω να την προστατεύω όλη την ώρα. Καλόκαρδη και χρυσοχέρα, δεν θυμάμαι κάτι που να της έχω ζητήσει και να μην το έχει κάνει για να με ευχαριστήσει.

Η μανούλα μου, ο καστανός άγγελος που με περιμένει κάθε μεσημέρι σπίτι, κοντά στην κουζίνα.. κάτι να μαγειρεύει ή να συγυρίζει. Βγαλμένη σαν από παραμύθι κατέχει μια λάμψη, μια ομορφιά ονειρική που στα μάτια μου δεν μπορώ να βρω σε άλλη. Μικροκαμωμένη κι εύθραυστη σαν πορσελάνη ακριβή, σαν ένα αγγείο χειροποίητο που με αγωνία σκέφτεσαι πως να το αγγίξεις μην τυχόν και το χαλάσεις..
Το πρόσωπο της ανάγλυφο, και με κλειστά μάτια θα ξεχώριζα την παρουσία της, σχεδόν εισπνέω την μυρωδιά της.. Τα χείλια της, τα μάγουλα της, τα ματάκια της.
Μάτια πράσινα, στο χρώμα το βαθύ με καφετιές ακτίνες που και που, έντονα και εκφραστικά. Σε ταξιδεύουν σε κοράλλια στα βάθη της θάλασσας, σε ωκεανούς σε περιοχές απάτητες ανεξερεύνητες , σε μέρη τροπικά.. Είναι φορές που σκέφτομαι πως η Άνοιξη κρύφτηκε στα μάτια της, ίσως και το Φθινόπωρο. Τότε που τα δέντρα παίρνουν το χρώμα το πράσινο και το καφέ και το χρυσό και φλερτάρουν με τον ήλιο και τα σύννεφα. Τότε που ο ήλιος παίζει κρυφτό πίσω απ' τα σύννεφα, και ξεγελάει τη φύση, πλανεύοντας την πως ίσως να 'ρθε η 'Ανοιξη..

Αν μπορούσα να την συνδέσω με εποχή πιστεύω ότι θα ήταν ένα με την Άνοιξη, με τις ομορφιές του Απρίλη και του Μάη. Μέσα στην αναγέννηση της γης, μέσα στην εμφάνιση των λουλουδιών και στις λεγόμενες "καμπανούλες" που εμφανίζονται από το πουθενά και προσδίδουν χρώμα στη ζωή. Μάτια γεμάτα υπομονή, ζωντάνια.. κατέχουν μια μελαγχολοκή λάμψη που θέλεις να εξερευνήσεις..

Η μανούλα μου παντρεύτηκε από πολύ μικρή, έτσι έχω τη χαρά και την ευτυχία να έχουμε μικρή διαφορά. Κοντούλα και μικροκαμωμένη έτσι όπως είναι... χωράει ολόκληρη σε μια αγκαλιά... Αναζητώ την αγκαλιά της πολύ συχνά, δύναμη να γεμίσω την ψυχή μου όταν νοιώθω μοναξιά.

Ο άνθρωπος που προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες μέσα στο σπίτι. Η παρουσία της πολύτιμη στη ζωή μας, εκείνη μας ενώνει και μας κρατάει αγαπημένους. Ο ρόλος της πολύπλοκος.. από τις δουλειές του σπιτιού και το φαγητό, μέχρι τις έννοιες του καθενός μας.. Κόβεται σε χίλια κομμάτια για να ευχαριστήσει τους πάντες.
Και σε μια οικογένεια ο καθένας μας χρειάζεται διαφορετική μεταχείριση για να τον προσεγγίσεις. Πόσο αγώνα κάνει για να μην έχει κανένας μας παράπονα.. πόσο αγώνα για να δείχνει αγάπη στον καθένα ξεχωριστά εκεί που το έχει ανάγκη.
Πόσα ευχαριστώ της χρωστάω..

Λατρεύω την φωνή της, λατρεύω την Άνοιξη που ανοίγει ο καιρός και τα παράθυρα του σπιτιού είναι ανοικτά. Καθώς γυρνάω από την δουλειά την ακούω να τραγουδάει. Φωνή αηδονιού, κελαρυστή και μελωδική.
Αυτή είναι η Μητέρα μου, βγαλμένη μέσα από παραμύθι, κατοικεί μέσα στο δικό μου σπιτικό! Κλαίει μαζί μου όταν κλαίω, τον πόνο μου προσπαθεί να τον κάνει δικό της.. μερικές φορές πιστεύω ότι πονάει πιο πολύ από μένα. Τόση είναι η αγάπη της. Και γελάει μαζί μου, όταν έχω όρεξη και χαρά στην καρδιά μου..! Με καταλαβαίνει εκεί που οι άλλοι δεν μπορούν, με γνωρίζει όσο κανείς άλλος, με αισθάνεται όταν πάει κάτι άσχημο να μου συμβεί.

Αν ήταν κίνηση: θα ήταν μια αγκαλιά
Αν ήταν αίσθηση: θα ήταν η αφή
Αν ήταν χρώμα: θα ήταν το καφέ και το πράσινο μαζί
Αν ήταν λίθος: θα ήταν το κεχριμπάρι, το σμαραγδι
Είναι όμως άνθρωπος και είναι η Μαμά μου!!

Χειμώνας 2007

1 σχόλιο:

iLiAs είπε...

να ειστε παντα ευτυχισμενες..
καλη βδομαδα Ειρηνη :)