Ο Κύρης

Από τους ανθρώπους που γνωρίζω ο πιο δυνατός, περπατάει και τρέμει η γη..
όπως έλεγε και η γιαγιά μου.. Ακόμα και την πέτρα μπορεί να στύψει..

Αυτός είναι ο μπαμπάς μου..

Άντρας ψηλός, μεγαλόσωμος! Φοβίζει όσους δεν τον γνωρίζουν.. Πάντα σοβαρός και μετρημένες οι κουβέντες του.. Μα σαν σε γνωρίσει χαμογελαστός και καταφερτζής..
Χαρακτηριστική εικόνα του μπαμπά μου, να έρχεται από μακριά σοβαρός, να καλησπερίζει όλη την γειτονιά και να κοιτάει προς το μέρος μου και να χαμογελάει ολόκληρος!
Μελαχρινός με πρόσωπο "καθαρό", με δυο γεμάτα λάμψη μελιά μάτια..
Ζαφείρια κεχριμπαρένια στο χρώμα του μελιού.. Παρμένα από τα πιο μακρινά μέρη της Ανατολής.

Τα πιο λαμπερά μάτια που έχω δει..
Ακόμα και στη λύπη λάμπουν χαρακτηριστικά. Όταν σκοτεινιάζουν τρέμουν τα πάντα γύρω μου, φοβάμαι ότι κάτι κακό θα συμβεί.. Θέλω να κάνω τα πάντα για να του πάρω την θλίψη από το πρόσωπο. Ο μόνος άνθρωπος που μπορώ να στηριχτώ.. ο μόνος που θα ζητήσω την βοήθεια του, χωρίς να ντραπώ, χωρίς να νοιώσω ότι υποβιβάζω την αξιοπρέπεια μου. Θέλω να είμαι κοντά του σε ότι χρειαστεί, σε ότι τον ευχαριστεί..

Τίμιος και εργατικός, δουλεύει από μικρός.. Την δουλειά δεν την φοβάται.
Κοπιάζει για την οικογένεια του και για ότι χρειάζεται στη ζωή του.
Πιστός στην Θρησκεία και ευλαβής, σεβάσμιος.

"Χρυσοχέρης" καταφέρνει να κατασκευάσει ότι μπορεί να φανταστεί.
Ιδιαίτερα χρησιμοποιεί το ξύλο, του αρέσει να φτιάχνει κάδρα, καθρέφτες στο χρώμα του μελιού και άλλα έπιπλα με το δικό του στυλ και ιδιαίτερο μάτι. Τα πιο πολλά τα δωρίζει σε φίλους καρδιάς και ανθρώπους που εκτιμάει. ΑΝ ήταν στο χέρι μου θα ήθελα να τα κρατήσω όλα..
Μιλάει σοφά και ακόμα και τα αστεία που λέει έχουν το όριο του μέτρου όπου σπάνια το υπερβαίνει. Του αρέσει η οικογένεια και οι οικογενειακές στιγμές και συζητήσεις. Λατρεύει το ψάρεμα και τα περιστέρια. Περιστεράς από μικρός, απασχόληση από την οποία δύσκολα τον ξεκολλάς. Όπως και τα τραγούδια της δεκαετίας του 80. Έψαχνα για πολλούς μήνες ένα τραγούδι που όταν μου το τραγουδούσε μου έλεγε ότι λεγόταν kamikazi ενώ στην πραγματικότητα λεγόταν summer wine. Όταν διαπίστωσα το λάθος του και του το είπα επιδεικτικά με το αθώο χαμογελό του κατάργησε όλους τους μήνες και όλες τις ώρες που είχα σπαταλήσει..

Χαδιάρης και φοβιτσιάρης στη θέα του αίματος. Κοντεύει να λιποθυμίσει μόλις αντικρίσει αίμα ή συμβεί κανένα ατύχημα και κοπεί πουθενά. Και όταν κρυώνει ή αρρωσταίνει τον βρίσκεις χουχουλιασμένο κάτω από τα σκεπάσματα μέχρι το κεφάλι σκεπασμένο. Μόνο η μύτη και τα μάτια του εξέχουν..
Το καλοκαίρι τον βρίσκει όμοιο με τους ψαράδες, ηλιοκαμμένο, μαύρο τελείως θα έλεγα είναι το χρώμα του, να τριγυρνάει ξυπόλητος στα βράχια, να καθαρίζει την ψαριά που έπιασε, αχινούς και άλλα όστρακα από την θάλασσα. Και το απόγευμα να κάθεται στην παλιά πλατφόρμα σε καρέκλα δίπλα στο λευκό τραπέζι και να ρεμβάζει από κει την ατελείωτη θάλασσα που ανοίγεται μπροστά του.. Του αρέσει να ακούει τα κύματα. Αγαπημένο του ψάρι τα μπαρμπουνάκια και γενικά τα ψάρια που πιάνει ο ίδιος.

Δεν ξέρω με ποιες άλλες εικόνες θα μπορούσα να τον περιγράψω τον μπαμπά μου. Μπροστά από τα μάτια μου περνάνε τόσες πολλές που όλες με κάνουν να χαμογελάω.
Θα μπορούσα να βάλω κάποιο αρχείο ήχου να ακούγεται που τον έχω ηχογραφήσει να μιλάει. Χαρακτηριστική κουβέντα όταν έχει κέφια είναι το: "Τι έγινε ρε παιδάκι μου, κανένα φράγκο θα πέσει..; γιατί πονάει το δοντάκι μας.. "
και άλλη μια όταν μου έχει θυμώσει που αργώ τα βράδια: "Καλά ρε μουλάρι, φιλότιμο δεν έχεις; , δεν τον σκέφτεσαι τον πατέρα σου που ανησυχει..; "

Χειμώνας 2007