Όνειρο ήτανε..

Όνειρο Παρασκευής..

εσύ.. στην αγκαλιά σου εγώ με σκέπαζες να μην κρυώνω.. σε σκέπαζα και εγώ..

σχεδόν σε αγκάλιαζα..

*

*

Όνειρο απογευματινό ήταν λέω θα περάσει..

Βγήκα γύρισα μίλησα και πριν χαράξει η ώρα στα σκεπάσματα μου βρέθηκα και πάλι..

όνειρο ακολούθησε πάλι γλυκό χωρίς να το μελετήσω σε εκκλησία βρέθηκα κάτασπρη.. τεράστια όπως πάντα την ονειρευόμουν..

πολλά σκαλιά ανέβηκα και κόσμος πολύς με περίμενε..

εγώ για άλλους νόμιζα ότι ήτανε και εκείνοι εμένα περιμένανε

και βρέθηκα να κρατάω με τα χέρια μου το φορεμά μου, χαμήλωσα τα μάτια

άσπρο ήταν και αυτό

*

*

Φωνή άκουσα από το κέντρο της εκκλησίας ρώτησε ποιος είναι εδώ για μένα;

από τα δεξιά ήρθες, ανάμεσα στο πλήθος ήσουνα, στα αριστερά μου πήγες και έκατσες..

και ήσουν εσύ..

πάλι εσύ ο άνεμος μου στα άσπρα ντυμένος ..

*

* Και ύστερα μάτια μου χάθηκα σε παιχνίδια της φαντασίας και πάντα δίπλα εσύ

όπου και αν πήγαινα

ότι και αν έκανα..

μου είπες να φύγουμε μαζί μα όχι σου απάντησα..

αρκετά πέρασα σκεφτόμουν ακόμακαι στα όνειρα μου..

Η θλίψη μου κάνει παρέα ακόμα και εκεί

σε ένα πεζούλι έκατσα και δίπλα μου εσύ, στα αριστερά μου,

σε ακουμπούσα και με ακουμπούσες και απέναντι μας η Αγάπη η φίλη μου,

μου μίλαγε για σένα..

*

*

*

Εγώ εσύ και η Αγάπη...

πάλι παρασύρθηκα σε αβέβαιο χορό ονείρων ταξίδεψα..

και το πρωί ξύπνησα με αυτή τη σκέψη συντροφιά ..

*

*

Εσύ εγώ και η Αγάπη!!

(συνεχίζεται)