Ιστορία ψεύτικη, φανταστική..

Είχαν τα απαραίτητα προσόντα.. στοιχεία.. θεμέλια... -όποια λέξη σε εκφράζει διάλεξε- να είναι μαζί για πάντα.. Όταν την γνώρισε, είπε ότι είναι η γυναίκα της ζωής μου. Όταν τον γνώρισε είπε, είχα καιρό να νιώσω κάτι τέτοιο.. Χημεία τρομερή, όρεξη, φρεσκάδα και νιότη όλα μαζί μέσα σε δύο τόσο όμορφα πρόσωπα. Ένα σώμα.. Ναι ένα σώμα.. το ίδιο σκεφτόταν με κείνη , την ανάσα του λάτρευε, με την φωνή του ζούσε. Παντού μαζί μέρα νύχτα όποιο και αν ήταν το πρόγραμμα, ότι και να ακολουθούσε τη μέρα πάντα μαζί..

Από το πρωί ως το άλλο ξημέρωμα η αγάπη ζούσε σε ζεστή φωλιά.. Τα ηλιοβασιλέματα δεν θρηνούσαν πια.. ήταν εκεί για μια ακόμη αγκαλιά. Και όνειρα.. όλο όνειρα έκαναν. Και εκείνος μίλαγε με τις ώρες.. την αγαπούσε της έλεγε, ξυπνούσε με την μορφή της, ζούσε με την παρουσία της, η απουσία της αβάσταχτος καημός.. "γιατί δεν είναι εδώ" "γιατί δεν στέλνει ένα μήνυμα".. Εκείνη τρισευτυχισμένη.. Σ' αγαπώ ψιθύριζε στον άνεμο, ταλαιπωρούσε τον εαυτό της για να είναι μόνο μαζί του, να μην του λείψει τίποτα, να πάρει μία αγκαλιά , λίγο από την μυρωδιά του..

Το επίκεντρο του ενδιαφέροντος οι αγκαλιές και τα φιλιά τους..

Ο κόσμος αλλάζει. Τα όνειρα τελειώνουν γρήγορα...Το συγκεκριμένο είχε ένταση, διάρκεια..

Εικοσιτέσσερις ώρες είχε η μέρα και όμως δεν ήταν αρκετές για να χορτάσει η αγάπη τους.. Και ούτε χόρτασε όμως..

Όλα πολύ δυνατά πολύ έντονα.. πολύ όμορφα αλλά και πολύ τρομαχτικά.. Εκείνη έμαθε να του λέει σ' αγαπώ να του μιλάει για την αγάπη της σαν να απαγγέλλει ποίημα.. να τον λατρεύει και να προσπαθεί να τον γεμίζει όλη την ώρα.. Εκείνος έμαθε να ζητάει κι άλλο.. για να μη σταματήσεις να με αγαπάς της είπε κάποια στιγμή.. Είχε ήδη πολλά αλλά ήθελε και άλλα.. Μπερδεύτηκε κάπου μέσα στο φόβο και στον εγωισμό. Ζήταγε όλη την ώρα, και σταμάτησε να δίνει, πίεζε και δεν ήθελε να πιέζεται.

Οι όμορφες στιγμές, δώσανε χώρο στο χάσμα επικοινωνίας.. Φωνές ,πείσματα, δάκρυα, και λίγο πριν καταρρεύσουν όλα.. αγκαλιές απελπισμένες και σ' αγαπώ στα σκοτεινά.. να κρατήσουν αυτό που είχαν..

Δεν ήθελε να ζει μακριά του ούτε λεπτό. Τον νοιαζόταν.. Από τον κόσμο χαμένη μόνο γι' αυτόν..

*

«Δεν είμαι πια ευτυχισμένη..» τόλμησε να πει κάποια στιγμή σε μια φίλη της..

*

*

Το τέλος έφτασε.. θα φτάσει .. ποιος ξέρει...

Του είπε πως ένοιωθε.. ή έφυγε ξαφνικά.. Της άρεσε η φυγή..

Εκείνος της είχε ζητήσει παλιά στα δύσκολα να μείνει εκεί να μη φύγει..

Άραγε μπορεί κάτι να ξανα φουντώσει μετά από μια απογοήτευση;;

Που να είναι τώρα εκείνη; Μόνη.. άραγε θα τα σκέφτεται όλα αυτά..

Θα τον έχει ξαναδεί από τότε;;

Εκείνος που να είναι;; Θα έχει συνεχίσει την ζωή του; Θα την θυμάται καθόλου;