Παρασκευή 4 Μαΐου 2007

Τώρα που το σκέφτομαι..

Τώρα που το σκέφτομαι λέω
καλύτερα που τ’ όνειρο δεν
επεκτάθηκε
κι ευτυχώς που να σε αναλώσω
δεν πρόλαβα.
Έτσι θα θυμάμαι πάντα με
χαμόγελο
τα σκόρπια ρούχα
και τις μπότες
καταμεσής στο πάτωμα.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΗ
Βράδυ Παρασκευής είπα να περάσω λίγο και από δω.. πριν με τραβήξει η νύχτα στα δικά της μονοπάτια.. Η διάθεση μυστήρια απόψε.. η μηχανή αναμμένη πρέπει να φύγω..
Καλή σου νύχτα

2 σχόλια:

B είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
iLiAs είπε...

..αναλώνονται μόνο τα υλικά.
Οι αισθήσεις, οι αναμνήσεις δεν αναλώνονται καμιά φορά!