Τετάρτη 25 Απριλίου 2007

Μετά από τόσο καιρό σε συνάντησα..
Έκανα την ανέμελη, οτι ήμουν βιαστική.
Δεν μαρτυρούσα ότι είχα αγχωθεί, ότι ήθελα τόσο πολύ να είμαι κοντά σου,
και συγχρόνως να φύγω να χαθώ...
Σου είπα ότι η ζωή μου ήταν γεμάτη δεν πρόδωσα όμως πως έλειπες εσύ..
Τα βλέμματα συναντήθηκαν άπειρες φορές..
και πάντα τράβαγα το βλέμμα μου αλλού.
Δεν μπορούσα να διακινδυνεύσω να σου πουν τόσα πολλά..
Λίγα λεπτά έμεινα μα φάνηκαν αιώνες..
Μου ζήτησες να με ξαναδείς.. σου αποκρίθηκα ότι πάντα είμαι βιαστική..
Δεν πρόδωσα την καρδιά μου που φώναζε «και εγώ θέλω..»

5 σχόλια:

iLiAs είπε...

..και τι θα γινόταν αν του το έλεγες?
Αποψη μου είναι ότι κάποιος πρέπει να μας εκτιμάει όσο μας έχει δίπλα του.
Όταν μας χάσει, είναι πολύ αργά. Ας πρόσεχε.
Στην υγειά του επόμενού ανθρώπου που θα έχει αισθήματα και θα εκτιμήσει τα δικά σου "βήματα".

mirca είπε...

Ισώς να είχε ανάγκη να το ακούσει και κείνος; Λέει η καρδιά μου που θέλει να με καλοπιάσει.. που θέλει να μου δώσει μια μικρή ελπίδα..

Καταννοώ απόλυτα την άποψη σου.. Αλλά δεν σου έχει τύχει να τελειώσει κάτι..και να μην προλάβεις να πείς όσα ήθελες..

Μακάρι να είχα την αποφασιστικότητα σου σε αυτόν τον τομέα.. αλλά είναι ο μόνος τομέας που εύκολα λυγίζω.. ειδικά αν τρέφω και συναισθήματα

Καλη σου μέρα Ηλία!

iLiAs είπε...

Σε τέτοια ζητήματα, δεν υπάρχει πεπατημένη..καθένας πράττει όπως ορίζει η καρδιά του!
Καλημέρα σας!

Ανώνυμος είπε...

na po tin apopsi mou ??
se kathe apoxairetismo auto pou ponaei pio polu den einai to adio ...alla ola ekeina pou xathikan noris..ola ekeina pou den eipame ..pou panta tha mas trone ..giati ''an ta legame'' ??
poios xerei tote...

mirca είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο.. επειδή έχω χάσει ένα πολύ σημαντικό άνθρωπο χωρίς να του πω ότι πιο πολυτιμότερο είχα.. πάντα σκέφτομαι τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν σε κάθε έναν από τους ανθρώπους που περνάνε στη ζωή μου/μας.. αν είχα φερθεί καλύτερα.. αν είχα πει τουλάχιστον περισσότερα από αυτά που ένοιωθα.. καλωσήρθες ανώνυμε!