Σάββατο..

Σάββατο..

Δουλεύω και σήμερα..

Καφεδάκι για το χθεσινό ξενύχτι..

Χθες βγήκα για ένα ποτό με ένα άτομο που δείχνει να ενδιαφέρεται για μένα κατά κάποιο τρόπο. Η λογική μου όλη την ώρα έλεγε να μην είμαι αρνητική, ότι ο έρωτας με έρωτα περνάει.. ότι πρέπει να γνωρίσω τον άλλον λιγάκι για να καταλάβω αν μου αρέσει ή αν είναι αυτό που έψαχνα.

Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν ήθελα να βγω. Ίσως γιατί έχω καλοβολευτεί στην απομονωμένη ζωή που κάνω αυτό τον καιρό παρέα με τον εαυτό μου και μόνο με κάνα δυο φίλους καλούς.. Ίσως να έφταιγε και το όνειρο που είδα το προηγούμενο βράδυ "στεναχώρια θα πάρω μου είπε ο εαυτός μου όταν το ερμήνευσε." Πάντως βγήκα. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς μια βδομάδα όλο του αρνούμαι. Και εκείνος επιμένει.. Τι βλέπει και επιμένει δεν ξέρω ούτε εγώ, μάλλον από περιέργεια.. τι του αρέσει από την θεωρία της κοσμάρας μου δεν ξέρω..

Τελοσπάντων στο θέμα μας πάλι: βγήκαμε πήγαμε για ένα ποτάκι κάπου χαλαρά στην Πλάκα.. όμορφο βράδυ ήτανε.. πήγαμε με μηχανή.. κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Για να πω την αλήθεια μόλις ανέβηκα στην μαύρη Z.. είχα όρεξη πιο πολύ για βόλτα παρά για ποτό.. και ψιλοανέβηκε η διάθεση μου. Φτάσαμε στην όμορφη Πλάκα και κάτσαμε σε ένα μαγαζί με πολύ όμορφη διακόσμηση.

Σκέψεις δικές μου: Μια χαρά παιδί είναι, τι σε κολλάει.. Όμορφος.. προστατευτικός.. λίγομίλητος μόνο (μάλλον θα φταις εσύ η ίδια που τον έχεις πεθάνει στην πόρτα τον άνθρωπο.. ίσως νοιώθει άβολα και κείνος) Μίλα πες κάτι.. κάτι αστείο να γελάσει , να σε κοιτάξει στα μάτια .. να σπάσει ο πάγος που τοποθετείς εσύ συνέχεια..

Έτσι και έγινε.. άνοιξα συζητήσεις ξεκάρφωτες.. του περιέγραφα πράγματα από την δουλειά , από την ζωή μου, από τα μαθήματα χορού και εκείνος χαλάρωσε , χαμογέλαγε απολάμβανε αυτά που άκουγε. Ανοίχτηκε.. άρχισε να μου μιλάει για κείνον, το ένα ποτό έφερε και το δεύτερο.

Κάποια στιγμή άρχισε να με ρωτάει τι γνωρίζω από το παρελθόν του (τι ήξερα για κείνον μου είπε ακριβώς) μάλλον είναι πράγματα που είχε κάνει και φοβάται τι λέγανε για κείνον οι κοινοί γνωστοί.. Πως να του εξηγήσω ότι δεν με ενδιέφερε τι είχε κάνει στο παρελθόν, ούτε τι κάνει τώρα.. και ότι απλά εκτιμάω τον καφέ και το ποτό που πίνουμε αυτή τη στιγμή. Όλα τα άλλα είναι ανούσια για μένα. Του το είπα.. Από τα μάτια του, -δεν πρέπει να με πίστεψε-κατάλαβα.

Το ποτό τελείωσε είπαμε να πάμε μια βόλτα πριν γυρίσω σπίτι γιατί δούλευα το πρωί. Έτσι και έγινε. Πήγαμε βόλτα. αράξαμε κάπου όμορφα με θέα.. έλεγε λόγια τρυφερά.. και όπως είναι φυσικό προσπάθησε να βρει ένα σημάδι ότι τον θέλω και εγώ.. ότι ποθώ ένα φιλί του.

Όμως ξύπνησα ξαφνικά, ένιωθα χαλαρή όσο δεν ένιωθα να "απειλούμαι", τώρα όμως έφυγε η λογική πήρε το λόγο η καρδιά. Ένω χαμογέλαγα ήρθε η λύπη στα μάτια μου. Δεν μπορώ να το κάνω.. αφού το μυαλό μου είναι αλλού. Ο άλλος θα είναι με κάποια άλλη στην αγκαλιά του τώρα μου είπε η λογική. Μα δεν με νοιάζει τι κάνει της είπα εγώ, με νοιάζει να είναι καλά. Του εξήγησα ότι δεν μπορώ, ζήτησα ένα μεγάλο συγνώμη αν άφησα να εννοηθεί κάτι τέτοιο και μετά από λίγο πήραμε το δρόμο του γυρισμού.