Σαν σμάρι διαβατάρικα πουλιά

«Μετρούσα τις βουτιές,

Τις μοίρες κλήσης,

Την ταχύτητα , την ένταση του ήχου που άφηναν πίσω στο πέταγμα τους.»

…

Όλα τα μετρούσα , τα λαχταρούσα.. σαν να ‘θελα κομμάτι τους να ‘μαι κι εγώ.. Κάποιες φορές από τη λύσσα μου ένοιωθα τον αέρα τους να με χτυπάει. Ανακάτευε τα μαλλιά μου καθώς γύριζα όλο και πιο πολύ γύρω από τον εαυτό μου.Γύριζα… γύριζα και ανάσαινα..

Ένοιωθα ζωντανή.. τόση ήταν η λύσσα μου, η λύσσα της ψυχής μου.

Κομμάτι τους ήθελα να ‘μαι. Έκλεινα τα μάτια και παραδινόμουν.. πότε εδώ και πότε εκεί..

Και όταν ο αέρας κόπαζε και πάταγα στο έδαφος, ήξερα, δεν είχε έρθει η στιγμή ακόμα..

Σκούπιζα τα χείλη με τον καρπό να σβήσω τα χνάρια του διψασμένου. Έπαιρνα γρήγορες ανάσες, καταλάγιαζα την ορμή. Έκανα υπομονή. Μέχρι την επόμενη στιγμή που η ταχύτητα τους θα με έκανε …

Να ταξιδέψω…