Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007

Μικρή ιστοριούλα στη θάλασσα δοσμένη

Κίνησα με μία βάρκα μέσα στο απέραντο γαλάζιο της γλυκιάς μου θάλασσας να φύγω.. 


Ο προορισμός μου άγνωστος. Περνούσα μία ακόμη από τις στενάχωρες μέρες μου. Οι τάσεις φυγής μου είχαν φτάσει στο έπακρο. Φαινομενικά ήμουν καλά, αλλά όπως είπα φαινομενικά Καταβάθος πνιγόμουν, βουνό μπροστά μου τα προβλήματα. Τι έκανα και τα περνάω αυτά;

Γαλάζια και κείνη, όπως και τα νερά τριγύρω της. Πάντα όταν θέλω να ξεφύγω μονάχα εκείνη σκέφτομαι, ταξίδια ονειρεύομαι, βουτιές και μακροβούτια στο βυθό. Ευτυχώς που στην παραλία υπήρχε ακόμα η μικρή βαρκούλα του πατέρα μου. Εισιτήριο στη διέξοδο.. 
Έφυγα, δύο - τρεις φορές συγχρονισμένα κούνησα τα κουπιά στα νερά της και έφυγα. Ο καιρός ιδιόρυθμος, ούτε ζέστη ούτε κρύο, ούτε πολύ φως αλλά ούτε και σκοτάδι. Και όλα στο χρώμα το γαλάζιο. Δεν ήξερα τι να περιμένω. Για να πω την αλήθεια, δεν με ένοιαζε κιόλας. Με ένοιαζε που απομακρυνόμουν από τη στεριά, από τα προβλήματα. Ήθελα να έχω την ψευδαίσθηση ότι δεν θα ξαναγυρίσω. Θα με χάσουνε για πάντα. 

Σκέφτηκα να κάνω κουπί με μανία, μέχρι να κουραστώ, μέχρι να χαθεί από τον ορίζοντα η στεριά. Μα πάλι το μετάνιωσα. Όσο μεγαλώνω αρχίζω και σκέφτομαι πιο ψύχραιμα τα πράγματα. Μετά σκέφτηκα να αρχίσω να κλαίω, τώρα που δεν θα με έβλεπε κανείς. Ένοιωθα αδικημένη και ήμουν και στην πραγματικότητα. Έπρεπε λοιπόν να κλάψω όσο πιο δυνατά μπορούσα αφού το κακό που μου είχαν κάνει ήταν μεγάλο: μου είχαν πάρει εσένα.. 

Μα και πάλι μου φάνηκε ανούσιο. Όχι χωρίς λόγο.. μα χωρίς σκοπό. Σε είχα χάσει έτσι κι αλλιώς. Αν έκλαιγα λίγο ή πολύ δεν θα άλλαζε τίποτα. Δεν θα έδειχνε τον πόνο μου. Δεν έχει μέτρο όταν πονάς.. Ο καημός μέσα στην καρδιά μου υπήρχε βέβαια. Τον ένοιωθα με κάθε αναπνοή αλλά δεν ήθελα να ξεσπάσει. 

Έτσι άφησα το ρεύμα να με κατευθύνει με τη βαρκούλα μου, και εγώ αρκέστηκα να κοιτώ τον ουρανό και τη θάλασσα. Λόγια και σκέψεις μου να κλέψουνε, που τα είπα ψιθυριστά να μην μ' ακούσει κανείς. 

  Να πλανέψει τον λογισμό να μην πονάει μα να προσμένει λύτρωση

2 σχόλια:

iLiAs είπε...

Έγινε θάλασσα ο πόνος..

iLiAs είπε...

..καλή βδομαδα Ειρήνη!
αλμυρή, θαλασσινή, καλημέρα! :)