-Θέλεις να γυρίσουμε;
-Ότι θέλεις εσύ, δε με νοιάζει.
-Τότε, θα σε πάω κάπου που θα σου αρέσει πολύ, είπε και ξεκίνησε βάζοντας ραδιόφωνο: «Να μπορούσα στα σύννεφα να ΄χα εγώ βενζινάδικο».
Μέχρι να τελειώσει το τραγούδι δε μίλησε κανείς. Ίσως είχαν ανέβει και οι δυο στα σύννεφα και αγόραζαν βενζίνη αυταπάτης δωρεάν.
-Ωραίο τραγούδι, είπε εκείνος.
-Η ελευθερία είναι πάντα γοητευτική!
Πήρε το σούρουπο την παλέτα του και άρχισε να χρωματίζει τον ουρανό, κατηφόρισε σιγά σιγά μέχρι το απάγκιο λιμανάκι.. εκεί που σκάει το κύμα την τελευταία του δροσιά.. Πλατσούρισε σαν μικρό παιδί έχοντας διπλωμένα τα μπατζάκια από το τζην της...!!! Η ζεστή ματιά της που και που έψαχνε το δρόμο, περίμενε μουσαφήριδες...
Είμαι καλά και ευτυχισμένη απάντησε η φωνή της mircas...
στο σπίτι περιμένει ψαράκι τηγανητό, πατατούλες βραστές, χόρτα και κρασάκι για να φιλέψω όσους με ψάχνανε!!
Συνέχισε να τραγουδάει παίζοντας με το νερό...
"Να μπορούσα στα σύννεφα να ' χα εγώ βενζινάδικο,
στο κενό να κινδύνευα για τ' αστέρι μου τ' άδικο."