Ημερολόγιο

Ανυπομωνώ σε κάτι αληθινό...
Σ' ένα σ' αγαπώ..

Του κλείδωνα θα ορίσω τη μέρα.. θα σιωπήσω και θα περιμένω να ακούσω το πρώτο όνομα αντρικό που θα προφέρει κάποιος , ύστερα θα κοιτάξω τον ουρανό και θα ευχηθώ.. να 'ναι ο αγαπημένος μου..

Τρίτη 05-05-09

Η Δευτέρα δεν τελείωσε έτσι.. Είχε αγάπη μέσα της, είχε πράγματα που αξίζανε.. Πήρα τηλέφωνο τον Παναγιώτη μου, ήθελα να είμαι με ανθρώπους που αγγίζουνε την καρδιά μου, απάντησε αμήχανα.. δεν ήταν ο Παναγιώτης που ήξερα.. κάτι συμβαίνει, θέλω πολύ να τον δω...

Πήρα τηλέφωνο το παπί μετά.. μιλήσαμε λίγο μου είπε ότι θα με έπαιρνε τηλέφωνο το βράδυ να τα πούμε.. Περίμενα αυτή τη συνάντηση πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Τα λόγια του πάντα μιλάγανε μες στην καρδιά μου.. γιατρικό, χάδι ψυχής, γάζα να επουλωθεί κάποιο παλιό χτύπημα και φροντίδα μαζί...

Βρήκε..
Βρήκε την Ειρήνη μέσα μου, και ας την είχα τόσο καλά κρυμμένη, και ας μην μπορούσα εγώ η ίδια να την βρω.. Βρήκε.. βρήκε το πρόβλημα και το καθάρισε από τη σκόνη, τακτοποίησε ένα δύο πραγματάκια, μονοπάτι να μου φτιάξει να μπορώ να βαδίσω μόνη μου προς τα εκεί! Τίναξε τα χέρια του χτυπώντας τα ρυθμικά, μου έριξε στα χέρια το πιο ζεστό χαμόγελο που υπήρχε και είπε.. να ΄σαι.. αυτή είσαι.. εδώ είναι ο χώρος σου.. το θέμα είναι να τακτοποιήσεις και να τον διαμορφώσεις όπως εσύ θέλεις.. Εγώ απλά σε βρήκα γιατί δεν σε έχασα ποτέ..!
Χαμογελώ.. γιατί με βρήκα... δώρο για την γιορτή μου!!!