Στο νησί

Γυρνούσε στο νησί ατημέλητη..

Ένα σορτσάκι καφέ κι ένα φαρδύ κοντομάνικο μπλουζάκι με ξεκουμπωμένα τα δύο κουμπιά μπροστά στο λαιμό. Στα γυμνά πόδια της δετά δύο χρυσαφί σανδάλια τη συνόδευαν παντού.

Ο ήλιος καυτός αν και ήταν πολύ νωρίς ακόμα. Τίποτα δεν μπορούσε να της χαλάσει τη διάθεση. Είχε σηκωθεί πιο κεφάτη από ποτέ.. Έφαγε γρήγορα πρωινό και ξεχύθηκε στους δρόμους τα σοκάκια να σεργιανίσει, ανθρώπους παλαιούς να γνωρίσει, να τα αποτυπώσει όλα σε εικόνες.. Σκέψεις και μυρωδιές κουβαλούσε από την ώρα που ξεκίνησε να κατεβαίνει το βουνό.. γοργά γοργά με βήμα ρυθμικό.

Ο αέρας καθαρός, δροσερός δραπέτευε μέσα από τα πεύκα.

Μία ώρα αργότερα είχε φτάσει στην παραλία. Κόσμος παντού! Αν και η ζέστη κόντευε να φτάσει στο ντελίριο της ο κόσμος συνέχιζε να αυξάνεται πυρετωδώς. Όλοι ζητούσαν από λίγη δροσιά στη θάλασσα. Κοίταξε ίσια μπροστά της, όσο μπορούσε το βλέμμα της να αφεθεί στον ορίζοντα η παραλία ήταν πλημμυρισμένη στον κόσμο. Χιλιάδες χρώματα και σχήματα από ομπρέλες θαλάσσης και πετσέτες. Μάταια έψαχνε για κάποιο σημείο άδειο και σκιερό. Τα πάντα ήταν λουσμένα στον ήλιο. 

Αφέθηκε κάνα δεκάλεπτο να παρατηρεί τις κινήσεις των ανθρώπων. Είναι κάτι που μπορούσε να το κάνει με τις ώρες. Παρατηρούσε τα ζευγάρια στη θάλασσα, τις αντροπαρέες που έπαιζαν βόλεϊ ή ρακέτες στην άμμο , τις γυναίκες με τα φανταχτερά μαγιό ,τα μωρά που πλατσούριζαν στα ρηχά... Ένα μωρό τράβηξε την προσοχή της. Ένα μικρό κοριτσάκι γύρω στα δύο , με ένα κουβαδάκι στο χέρι το κόκκινο μονοκίνι του κατάφερε να της κλέψει ένα χαμόγελο. 

Έκανε μία κίνηση και έβγαλε από το μικρό τσαντάκι της την φωτογραφική μηχανή. Απαραίτητος σύντροφος στις βόλτες και στα ταξίδια της. Ένωσε με σταθερές κινήσεις τον φακό με το κύριο σώμα με πολύ μεγάλη προσοχή. Έμοιαζε με τελετουργία αν το σκεφτόταν κανείς.. Και εκείνη κάπως έτσι το έβλεπε.. η αποτύπωση ενός αισθήματος, μιας κίνησης, μίας ζωής τι άλλο θα μπορούσε να είναι στα χέρια της από κάτι ιερό, από μία ιεροτελεστία. Κοίταξε μέσα από την φωτογραφική προς τη θέση που έπαιζε εκείνο το κοριτσάκι, τράβηξε μερικές από τις πόζες που έπαιρνε καθώς έπαιζε με την άμμο. Της έστειλε ένα νοητό φιλί, άλλαξε πορεία και κατευθύνθηκε προς τα στενά σοκάκια της πόλης..

Μία φράση.. μία εικόνα .. μία ματιά..

Είναι φορές που το μυαλό ξεφεύγει από την εικόνα του τώρα, σε πάει σε διαφορετικά μονοπάτια.

Αναλύει μια φράση, μια εικόνα, μια ματιά.. την αναλύει πέρα από τα όρια..

Μία φράση:

«Φοβάμαι μην είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό..»

«Σε σκέφτομαι συνέχεια και αρχίζω να ανησυχώ»

«κ μένα πάρα πολύ.. Σε ήθελα πολύ τώρα δίπλα μου κ στην αγκαλιά μου αλλά λείπεις.. Μόλις μπήκα σπίτι»

«Καλές μου οι νύχτες τώρα έγιναν και κάτι μου λέει πως θα συνεχίσουν να γίνονται ακόμα καλύτερες κ για πολύ καιρό ακόμα. Καλά κάνεις καρδούλα μου πήγαινε για ύπνο αλλά να με σκέφτεσαι όπως και εγώ.»

Λόγια ερωτευμένου ή απλά ενθουσιασμένου..; δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι βγαίνουν από την καρδιά.. από τα χείλη ενός ανθρώπου που θέλει να τα εκφράσει.

Απίστευτα αποθέματα σκέψεων, ευτυχίας, συλλογισμού που θέλει να τα αφήσει στα χέρια σου..

Πόσο γλυκός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος; Πόση ανάγκη για αγάπη μπορεί να κρύψει κανείς μέσα του; Και πάλι πως μπορεί να την ξεδιπλώσει μέσα σε μια στιγμή;

Λόγια... λόγια... λόγια... πόσα λόγια θέλω να σου πω.. Πόσα ευχαριστώ μόνο για αυτές τις λέξεις που λαμβάνω. Και ας μην ξέρω αν τα πιστεύεις και τι μου επιφυλλάσει η τύχη.

Πως μπορείς να μου λες, λόγια που έχω σκεφτεί, που έχω τολμήσει να λαχταρήσω.. Μήπως κρυφάκουγες τότε που παρακαλούσα το φεγγάρι;;

Ωω ναι είμαι δειλη, δειλή στον έρωτα και στην αγάπη. Αιώνια κλεισμένη στη μοναξιά μου.. Ακούω λέξεις , λόγια αγάπης που κάποτε ανέβαινα δρόμους ατελείωτους , ανηφορικούς για να τα βρω. Μα δεν τα βρήκα. Και ήρθες εσύ από το πουθενά, σε μια στιγμή όπου είχα δεχτεί το «μόνη για μένα»,«μόνη για το καλό μου» και τα άφησες απλώχερα κοντά μου. Στα χέρια μου επάνω να λάμπουν σαν τα αστέρια..

Με μιας έψαξα να βρω την καρδιά μου, φοβήθηκα μήπως μου την είχες κλέψει και είχες βρει τα μυστικά μου. Όμως ήταν στη θέση της.. Τότε πως;; Και γιατί σε μένα;;

Αφού τώρα με γνωρίζεις.. δεν με ξέρεις..

(Σου αρέσει λες αυτό που βλέπεις στα μάτια μου όταν σε κοιταζω..)

Τι βλέπεις ψυχή μου; Προσπαθώ με κόπο να κρύψω κάθε πόνο, κάθε φόβο κάθε άγχος. Τι το ξεχωριστό βλέπεις εκει; Κι όλα αυτά Θείο Δώρο στα χέρια μου. Κοιτώ ψηλά και Τον ευχαριστώ, δεν θα μπορούσα ποτέ να τα ζητήσω.. να τολμήσω.

Μια εικόνα:

Ένα πρόσωπο μέσα σε ένα μικρό αυτοκίνητο.. μουτρωμένο.

Γκρινιάζει γιατί δεν έκατσα 24 ώρες το εικοσιτετράωρο μαζί του. Θέλω να γελάσω από χαρά μόνο και μόνο που τ' ακούω. Δυο μάτια γαλάζια, τα πιο όμορφα του κόσμου- στο ορκίζομαι - κάτι μου είπανε και μετά με κοιτάγανε με φόβο, με άγχος.. «Νομίζω ότι σ' αγαπώ..»

Περιμένουν μία κίνηση, μία αντίδραση..

Ευτυχία .. έτσι λέγεται μάλλον αυτό που πλανάται στον αέρα.

Ποτέ δε θα ξεχάσω..

Ένα βλέμμα:

Κοιμόμουνα... Μες το σκοτάδι με ξύπνησε με ένα φιλί, με κοίταξε στα μάτια «Θέλω να είσαι ευτυχισμένη μαζί μου» είπε. Μα είμαι ,λέει η ψυχή μου και όσο και να το κρύψω αυτό φαίνεται. Τι μπορώ να σου δώσω εγώ; Πως μπορώ να στο ξεπληρώσω;; μου γέμισες τη ζωή! Εσύ είσαι η ζωή. Είσαι κοντά μου την ώρα που θα ανοίξω τα μάτια μου, μέσα στα μάτια μου, μαζί και όταν θα τα κλείσω. Σε γνωρίζει και ο Μορφέας μου, μαζί ταξιδεύουμε στα νερά του..

Οι σειρήνες για σένα μου τραγουδούν

όμως δεν μπορούν να με μαγέψουν

όσο και αν προσπαθούν..

Είμαι από μόνη μου δοσμένη,

αφημένη στην πλανεύτρα ματιά σου.

Χίλια τραγούδια να μου πουν, να μεγαλώσουν

αυτό που νοιώθω δεν μπορούν.

Τις χαιρετώ με ένα φιλί γλυκό και τις αφήνω εκεί βαθιά κρυμμένες να με περιμένουν για την επόμενη φορά..Καθώς απομακρύνομαι από τον κόσμο του ονείρου το μυαλό μου χαιδεύει ακόμα το τραγούδι τους. Καθώς ανοίγω τα μάτια μου η εικόνα σου με συντροφεύει ..και ας μην είσαι εδώ. Θα 'θελα να μουν ραψωδός σε κάποια άλλη εποχή, στις αυλές των ανακτόρων να γυρνώ και να απαγγέλω μονάχα για τον ερωτά σου

Ιούνιος 2007

Στο πιο γλυκό μωράκι του κόσμου..

…Σε αγάπησα προτού σε γνωρίσω, μωρό μου.

Το πρόσωπό σου τριγυρνούσε στην σκέψη μου, στα όνειρά μου.

Ήσουν το ιδανικό μου άλλο μισό, κι ας είχα πάψει

από καιρό να πιστεύω σε ιδανικά.

Μετά από το πρώτο ραντεβού μας ήμουνα σίγουρη

ότι οι πορείες μας θα συνέκλιναν,

ήμουνα σίγουρη ότι κάποια μυστική συνωμοσία μας είχε φέρει κοντά...

και συνεχίζουμε..

Μέσα σε σένα..

Μέσα σε σένα χάνω τον εαυτό μου.

Χωρίς εσένα τον βρίσκω

και θέλω να χαθώ ξανά!

Η μικρή Άννα..

Οι φιγούρες που σχημάτιζαν τα σύννεφα έφυγαν μακριά.
Το φως ξεχύθηκε και ζωήρεψαν τα χρώματα τριγύρω.. Το βλέμμα της τράβηξε το παιχνίδι της μικρής Άννας, που έτρεχε τριγύρω από τα δέντρα και γέλαγε δυνατά. Κάθε τόσο έσκυβε, έκοβε μικρά λουλουδάκια, κοιτώντας προς το μέρος της έλεγε: «Νονά έλα ζζω.. (έλα εδώ). Τι 'ναι ατό;;» Προχωρούσε σταθερά προς το μέρος της μικρής, ξάφνου την άρπαζε αγκαλιά και την σήκωνε ψηλά στον αέρα.. μέχρι που ξαναέπεφτε στην αγκαλιά της και έκρυβε τα χείλη της μέσα στο μικρό λαιμουδάκι..

Τι χαρά ήταν αυτή.. Και μόνο που άκουγε αυτή τη φωνούλα έλιωνε κάθε λογισμός κάθε ανησυχία. Πλημμύριζε ευτυχία η καρδιά της. Θυμόταν τότε που πρωτοάρχισε να μιλάει η Άννα και την παρακαλούσε με τις ώρες να πει την λέξη "Νονά".. και να τώρα που αυτή η λέξη ακούγεται συνέχεια σαν ήχος μελωδικός.. σαν τραγούδι.. Μακάρι να μπορούσε να κρατήσει αυτή την ευτυχία ανεξήτιλη στο χρόνο.. αυτή την μωρουδιακή μυρωδιά για πάντα κοντά της.. αυτή την φωνούλα απαρράλαχτη μέσα της.. Να χορτάσει η ψυχή της από το μωρό.. και το μωρό από το παιχνίδι με τη νονά του!!