Το όνειρο δεν έχει τέλος

Διάβαζα το μπλογκ ενός φίλου σήμερα.. (Φίλος και ας μην τον γνωρίζω, και ας μην τον έχω δει ποτέ μου.. Φίλος, γιατί μόνο φίλος μπορεί να είναι για να μοιάζουν τόσο πολύ οι σκέψεις μας.)

Αυτά που γράφει, βρίσκονται διάχυτα μέσα στο ημερολογιό μου,
μέσα στο κινητό και σε δεκάδες χαρτάκια που σημειώνω σκέψεις και όνειρα
για να μην ξεχάσω.

Είμαι 23 τώρα και ευχαριστώ το Θεό για τα εμπόδια που δέχτηκα ως τώρα στη ζωή μου. Έγινα αυτό που είμαι τώρα. Ένας άνθρωπος που πάντα ζούσε τη ζωή του πάνω στο ξυράφι. Πάντα είχα πάθος κοντά μου.
Ναι, ΑΓΑΠΑΩ και αγαπήθηκα πάρα πολύ!!
Είχα σχέσεις και φιλίες που θα ζήλευε ο καθένας... Διορατικούς ανθρώπους..
από την πολλή μας αγάπη καταλαβαίναμε τι χρειαζόταν ο άνθρωπός μας.

Είχα ένα κολλητάρι, διαμάντι πραγματικό, "καλή σου ώρα Ελενάκι όπου και να είσαι.."
Ακόμα μερικές φορές περνάω τα βράδια της Παρασκευής από το γνωστό μας στέκι και κοιτάω να σε βρώ στο μπαρ να με περιμένεις.
«Δυο παγωμένες μπύρες παρακαλώ.», και ύστερα απόλυτη προσοχή στη ζωή μας και στα ονειρά μας.
Δεν υπήρχε έξω κόσμος, δεν υπήρχε τίποτα άλλο, παρά μονάχα εσύ και εγώ.

Τα μάτια της γυάλιζαν μόλις εμφανιζόμουν μπροστά στην παρέα.
Ήξερε κάθε έκφραση μου, ήξερε ότι ποτέ δεν καθόμουν ήσυχη σε μια πλευρά.
Μαζί αγαπήσαμε, μαζί κάναμε τις πρώτες μας σχέσεις.
Μαζί κάναμε διακοπές. Μαζί τις πρώτες μας βόλτες με το μηχανάκι.
Καημενούλα τι τούμπες είχες φάει μαζί μου;, το θυμάμαι και γελάω.
Σηκώναμε το μηχανάκι από κάτω και μετά γελάγαμε για ώρες, όπως τότε που είχαμε πέσει στη λάσπη,
μας κοίταγε ο κόσμος καλά καλά.

Αχ, ρε Ελενάκι αλήθεια όπου και να έχω πάει πάντα θα υπάρχει κάτι που θα κάνω, και πιάνω τον εαυτό μου να σε ψάχνει παραδίπλα να σε δει να γελάς..
Μεγαλώσαμε μικρή μου, και σε άφησα πίσω.
Μα όχι στην καρδιά μου, το ξέρεις αυτό.
Ακόμα, ξέρεις, σε βλέπω στα ονειρά μου και ξέρω αν κάτι δεν πάει καλά στη ζωή σου.
Αν έχεις στεναχώριες, ή κάτι σε απασχολεί.
Όπως τότε. Όπως πάντα.

Σε άφησα πίσω όπως άφησα και τον Γιώργο, την πρώτη μου σχέση!
Μια ολόκληρη ζωή, πόσα χρόνια μαζί;
Παιδάκι ήμουν όταν τον γνώρισα.
Από τότε είχα μανία να γράφω.. να γράφω για ώρες λόγια αγάπης.
Πόσα γράμματα του είχα στείλει, πόσα του είχα αφήσει στην αυλή του.

Και από σένα "άλλο μισό" ακόμα ψάχνω σημείωμα πάνω στο σκουτεράκι να λέει την ώρα για τον καφέ μας και ότι μ' αγαπάς. Αλήθεια με αγαπάς ακόμα;
Έγω Ναι! Πάντα!

Γλυκέ μου Γιώργο αν δεν είχα ζήσει τόσα χρόνια μαζί σου ποιος ξέρει τι θα ήμουνα τώρα.
Πως μπορώ και συνεχίζω μπροστά; Πως σε άφησα πίσω;΄Εσένα, την κ. Λίτσα, την μικρή μου Νεφέλη,
την Ελένη μου..

Μα όλα αλλάζουν λέω στην ψυχή μου να παρηγορηθεί.
Και εσύ καρδιά μου θέλεις να ζήσεις, σκέφτομαι.
Από μικρή ήθελα να ανοίξω τα φτερά μου και να πραγματοποιήσω ότι είχα ονειρευτεί.
Δεν είχα προγραμματίσει όμως ότι κάθε άνθρωπος
έχει τα δικά του όνειρα και δεν μπορεί να ακολουθεί μόνο εμένα και τα νάζια μου..

Νάζια κάνω και τώρα, να μωρέ.. μου λείψατε.Έκανα τόσα, έφτιαξα τόσα στη ζωή μου, μόνο που τώρα δεν έχω κανέναν σας να τα πω..
Κανέναν σας να χαθώ στην αγκαλιά του.

Κοιτάω στον καθρέφτη μου, όμορφη γυναίκα έγινα.
Μόνο που εγώ θα 'θελα να είμαι εκείνο το παιδί τότε,
εκείνο το αγρίμι που βλέπω στις φωτογραφίες που φυλάω.
Μικρή μου πάντα μας άρεσε να βγάζουμε φωτογραφίες να κλέβουμε
στιγμές από το χρόνο μας.

εκείνο το αγρίμι θα ΄θελα να είμαι..

Κι όλα μιλούν για τον έρωτα..

Πρωί πρωί με πήρε τηλ. η φίλη μου η Ι.. για να μου μιλήσει και πάλι για το "βασανάκι της"
-Αφού με χώρισε ρε Ε. γιατί με παίρνει τηλ τώρα, γιατί ασχολείται με το αν είμαι καλά ή όχι; Γιατί ρωτάει τους γύρω του για μένα;
Βρε νταλκά που βάλαμε στο κεφάλι μας πρωί πρωί, σκέφτηκα εγώ.
*
-Βρε κοριτσάκι μου είμαι στο γραφείο αυτή τη στιγμή... τι να σου πρωτο πω; (μου ήρθε να γελάσω με το ναζιάρικο και παραπονιάρικο τόνο της Ι..) για να σε πήρε σε σκέφτεται έστω και λίγο. Πως θα μπορούσες να περάσεις απαρατήρητη με τέτοιο νάζι..

-Έλα σταμάτα.. πες μου την αλήθεια, θέλω να ξέρω. Αφού με χώρισε δεν μου έδωσε ευκαιρία να του μιλήσω. Δεν μπορούσε τις πιέσεις λέει, γιατί τώρα γυρίζει;; εε;;
Κάποιος ήχος ακούστηκε από μέσα , σαν να χτύπησε το κουδούνι της πόρτας μου πέταξε ένα "θα σε πάρω αργότερα" και μου το κλεισε.. Έτσι το ίδιο αναπάντεχα όπως πήρε.

Σίφουνας αυτή η Ι.. τα πάντα στη ζωή της τα ζούσε με πάθος.. Νάζι σε μεγάλο βαθμό και πάθος μαζί.. είναι να μην φοβήθηκε ο άνθρωπος;; Πως θα μπορούσε να κουμαντάρει τον ίδιο του τον εαυτό και την Ι.. μαζί; Όταν πίσω του κρύβεται ένα ολόκληρο παρελθόν, μία ιστορία που είναι σημαντική για τη ζωή του. Πως θα μπορούσε να τα ρίξει όλα στη φωτιά για την Ι.. που ήθελε να τον παρασύρει στη δική της θάλασσας, να τον τρελάνει με τα δικά της φιλιά;
Και η γράμμη έκλεισε. Ούτε καλό μήνα δεν πρόλαβα να της πω..
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ...

Τελικά όλα στη ζωή γύρω από τον έρωτα γυρνάνε. Εκεί που χαμογελάς, εκεί στο καπάκι πέφτεις και ψυχολογικά. Ζω γύρω από ένα πρόγραμμα πολύ καλά μελετημένο. Είμαι κορίτσι με υποχρεώσεις, και ευθύνες και αρχές θα έλεγα. Έχω τόσα να φροντίσω και άλλα τόσα που πρέπει να σκέφτομαι για τους άλλους..
Μα μου λειψε αυτό το πάθος που άκουσα από την φωνούλα στη γραμμή το πρωί. Μου λειψε αυτή η ταραχή. Έχω όλα τα καλά του Θεού, οικογένεια, φίλους καλούς, εργασία με μέλλον και προοπτική, όνειρα, επιθυμιές αλλά δεν έχω μία αγκαλιά για να χωθώ το βράδυ και να κάτσω να τις εξιστορήσω όλα αυτά που σκέφτομαι, όλα αυτά που μου συμβαίνουν
Μετά από την μεγάλη μου σχέση έβαλα λουκέτο στην καρδιά μου, ένας φόρος τιμής γι' αυτόν τον άνθρωπο, και δεν αφηνόμουν να δεθώ.. να παρασυρθώ.. να νοιώσω.. Και όταν τα ζούσα δεν άφηνα να τον εαυτό μου να το πιστέψει μήπως και είναι προδοσία,μα τώρα πια όλα αυτά μου λείπουν..

Μου λείψε μια αγκαλιά..
Αλήθεια συμβαίνει και σε άλλους ανθρώπους ή μόνο σε μένα που από την πολύ δουλειά έχω σαλέψει.. Μια ανατριχίλα στο κορμί και μετά μια μόνο σκέψη...

Καλό μήνα κοριτσάκι μου και πίστεψε με σε σκέφτεται..

(Ινώ..)